زن سی ساله

رمان «زن سی ساله» یکی دیگر از آثار اونوره دو بالزاک است که در قرن نوزده فرانسه روایت می شود. شخصیت اصلی این رمان زنی به نام «ژولی» ست که از زیبایی بی حد و حصری برخوردار است و دل به عشق «ویکتور» بسته. پدر ژولی که یکی از نجیب زادگان است، چندان رغبتی به وصلت دخترش با ویکتور ندارد اما درنهایت راضی می شود.

این رمان کلاسیک، عاشقانه پیش می رود تا جایی که مشکلات رابطه ای ژولی و ویکتور آغاز می گردد و به خیانت می کشد. در ادامه پای عشق های دیگر به زندگی آن ها وارد شده، بچه هایی به دنیا می آیند و داستان تا میانسالی ژولی پیش رفته و پس از آن به زندگی دخترش می پردازد. به طور کلی رمان حول محور تجربیات و حال و هوای یک زن می گردد و آن را به تصویر می کشد.

رمان زن سی ساله در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت در فرانسه روایت می شود. اونوره دو بالزاک این رمانش را قسمت به قسمت منتشر می نمود اما در نهایت در سال 1842 داستان زن سی ساله را در قالب رمانی مستقل در پاریس منتشر کرد و در ادامه، این رمان به یکی از آثار کمدی انسانی وی تبدیل شد. رمان زن سی ساله، خیلی خوب و عمیق توانسته درونیات و خلقیات یک زن را شرح دهد و داستان عاشقانه ای غمگین را با تاریخ تلفیق کند و مخاطب را در خود غرق سازد. عشق، خیانت، مرگ و روابط از موضوعاتی هستند که در این کتاب بهشان پرداخته می شود.

اونوره دوبالزاک نویسنده ی اهل فرانسه در پنجاه یک سال دوره ی زیست خود آثار فاخری نوشت که بارها و بارها به زبان های مختلف به چاپ های متعدد رسیده است. آثاری هم چون «چرم ساغری» با ترجمه ی به آذین، «اوژنی گرانده» با ترجمه ی عبدلله توکل، «بابا گوریو» با ترجمه ی به آذین، «پیر دختر» با ترجمه ی محمد جعفر پوینده، «آرزوهای بر باد رفته» با ترجمه ی سعید نفیسی و «پزشک دهکده» با ترجمه ی هژبر سنجرخانی.

آثار اونوره دو بالزاک را می توان منبع واضح و کاملی از فرانسه ی قرن نوزدهم دانست. او قشر اشرافی و فقیر را در داستان های خود می گنجاند و ازشان صحبت می کرد. در واقع سبک وی در داستان نویسی رئالیسم (واقع گرایی) بود. این سبک در همان دوران قرن نوزده در فرانسه آغاز شد و اونوره دو بالزاک از پیشگامان این سبک نام گرفت. در ادامه نویسندگانی مانند چارلز دیکنز، لئو تولستوی، و فئودور داستایفسکی به این سبک روی آوردند و آثاری بر اساس آن خلق نمودند.

رمان زن سی ساله به عنوان یکی از آثار برتر اونوره دو بالزاک توسط مترجمین متعددی ترجمه شده که یکی از بهترین آن ها ترجمه ی ادوراد ژوزف می باشد. او مترجم و نویسنده ی ارمنی تبار است که در ایران متولد شده و در سال 1372 در لس آنجلس در گذشت. او به زبان های متعددی مسلط بود واز آثار دو بالزاک رمان زن سی ساله و بابا گوریو را ترجمه نموده است. انتشارات علمی و فرهنگی رمان زن سی ساله با ترجمه ی ادوارد ژوزف را به چاپ رسانیده است.

در بخش هایی از کتاب زن سی ساله می خوانیم:

دو گلمن گفت: «اگر از من می شنوی، همیشه مجرد بمان. پرده بستری که هلن در آن خوابیده بود، آتش گرفت و زنم چنان تکان خورده است که به قرار اظهار طبیب تا یک سال مریض خواهد بود. شما با زن زیبایی ازدواج می کنید، زشت می شود. دختران جوان کاملا سالمی می گیرید، ضعیف می شود. گمان می کنید پر از شور و عشق است، ولی سرد می شود یا در ظاهر سرد و بی حال می نماید، بعد می بیند آن قدر با حرارت است که یا شما را می کشد یا آبروی شما را می ریزد. گاهی دختری بسیار مهربان، تندخو و بالهوس از آب در می آید و اما هیچ گاه اشخاص بالهوس مهربان نمی شوند. گاهی دختر جوانی که در ابتدا کودن و ضعیف بوده، در مقابل شما چنان اراده ای آهنین از خود نشان می دهد که گویی روح ابلیس در او حلول کرده است. من از زندگی زناشویی خسته شده ام.»

 

پس دخترم، گوش کن. دختران جوان غالبا تصوراتی بی آلایش و خوش در مغز خود می پرورانند و نسبت به مردان و احساسات بشری و دنیا آمال و آرزوهایی دارند که با حقیقت وفق نمی دهد. بعد، تمام کمالاتی را که در مخیله خود پرورانده اند در وجود شخصی معین جمع می کنند و به مرور این عقیده در آن ها راسخ می شود. مردی را که مورد انتخاب آن هاست، به این علت دوست می دارند که تمام کمالات آن موجود خیالی را در وجود او تصور کرده اند، ولی بعد ها، وقتی که دیگر فرصت دور شدن از این بدبختی از دست رفت، صورت فریبنده ای که آراسته و پیراسته اند، یعنی آن معبود نخستین، به صورت هیولا و شبح زشتی جلوه می کند. ژولی، من ترجیح می دادم که تو عاشق مرد پیری می شدی تا اینکه سرهنگ را دوست بداری. آه! اگر میسر بود که عمر تو ده سال جلوتر بود، آن وقت تو به این تجربه من حق می دادی. من ویکتور را می شناسم. خوشحالی او تصنعی و ظاهری است و به خوشحالی محیط سربازخانه شباهت دارد. او بی هنر و ولخرج است. از مردانی است که خداوند آن ها را برای آن خلق کرده که روزی چهار وعده غذا بخورند و هضم بکنند، بخوابند و نخستین زنی را که دیدند، دوست بدارند و بجنگند. او معنی زندگی را نمی داند. قلب رئوف او -زیرا او خوش قلب است- شاید او را وادار کند که تمام پول خود را به یک مرد بدبخت یا یک رفیق ببخشد، اما او بی بند و بار است.

 

ولی ژولی عزیزم، تو هنوز خیلی جوانی، خیلی ضعیفی، خیلی ناتوانی که قادر باشی غم و اندوه و دردسرهای ازدواج را تحمل بکنی. دو گلمن را پدر و مادرش به ناز پرورده اند، همان طور که تو را مادرت و من نازپرورده بار آورده ایم. چطور می توان امیدوار بود که شما دو نفر با هم حسن تفاهم داشته باشید؟! با این اخلاق متباین که سازش دادن عوامل متضاد و ناسازگار آن به هیچ وجه مقدور نیست، تو یا مورد تجاوز و تعدی خواهی بود یا خود متعدی و متجاوز خواهی شد. هر یک از این یا آن حالات، متناوبا در زندگی یک زن به یک اندازه بدبختی همراه خواهد داشت. اما از آنجا که تو مهربان و متواضعی، اول تو تسلیم خواهی شد.