درباره سینما

کتاب درباره سینما در واقع مجموعه نقدهایی است که گابریل گارسیا مارکز در سن 26 سالگی برای سینما و آثار سینمایی نوشته است. گابریل گارسیا مارکز نویسنده، فیلم­نامه­ نویس و خبرنگار کلمبیایی که در ایران بیشتر به دلیل دو رمان معروف­ش، یعنی صدسال تنهایی و عشق در زمان وبا، شناخته شده است؛ در سال 1982 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات گشت. کتاب­های او در سراسر دنیا از پرفروش­ترین آثار ادبیات کلمبیا در تمام تاریخ است.

سبک نوشتاری گارسیا مارکز در اکثر رمان­ هایش رئالیسم (واقع­گرایی) جادویی است. در این سبک نویسنده به تلفیقِ واقعیت با خیال دست می­زند و نتیجه ­ی آن دنیای واقعی­ای می­شود که در آن رویدادها از منطق دنیای حقیقی پیروی نمی­کند. این سبک از رمان­های او در ایران و جهان شناخته شده است.

مارکز وجهه ­های نویسندگی دیگری نیز دارد که کمتر شناخته شده ­اند؛ مانند علاقه و نویسندگی او برای سینما. او در سال 1954 در مدرسه سینمایی رُم تحصیل می­کرد و قصد داشت کارگردان و فیلم­نامه ­نویس شود (که بعدها این دو امر را نیز انجام داد) و قصد داشت در کلمبیا مدرسه ­ی سینمایی تاسیس کند.

در همان سال بود که مارکز حدود یک سال برای روزنامه ­ها نقد سینمایی می­نوشت و کتاب حاضر مجموعه­ ای از همین مقالات است که از فوریه 1954 تا ژوئیه 1955 ادامه داشته است. مارکز در این مقالات به موارد همچون فیلم­های معاصرش مانند شورش در کشتی کین تا فیلم های وسترن هالیود مانند جانی گیتار می­پردازد. در خلال تحلیل­های او می­توان علاقه و تبعیض شخصی خود نسبت به برخی آثار سینمایی و اشخاص را، تشخیص داد.

از مارکز آثار متعددی در ایران ترجمه و چاپ شده­ اند که گزارش یک آدم ربایی، پاییز پدرسالار و گزارش یک مرگ از جمله این موارد هستند.

بهمن فرزانه اولین شخصی بود که با ترجمه ­ی رمان بزرگ مارکز، صدسال تنهایی، در ایران موجب آشنایی ایرانیان با این نویسنده بزرگ شد و رمان­های دیگری نیز از او مانند عشق در زمان وبا (نشر ققنوس) و یادداشت­ های پنج ­ساله (نشر ثالث) را، ترجمه کرده است.

در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:

«کارگردان زبردست بیلی وایلدر به همکاری ادوین بلوم، فیلمنامه بازداشتگاه شماره 17 را نوشته است. یک مثال بسیار خوب که چگونه می­توان از نمایشنامه، فیلمنامه نوشت. بازداشتگاه شماره 17، به مدت سه سال در تئاتری در برادوی روی صحنه بود. ماجرای گروهی از زندانی­های آمریکایی در یک بازداشتگاه آلمانی است. داستان بسیار پرقدرت است و به صراحت ارتش آمریکا را تمجید می­کند.»

 

«در این هفته دو فیلم قدیمی را به روی پرده آورده ­اند: ساراتوگا به کارگردانی سام وود با اینگرید برگمن و گاری کوپر از روی رمان صندوق ساراتوگا اثر ادنا فربر و فیلم دختر کشاورز با جوزف کاتن و لورتا یانگ. با دیدن این فیلم­های قدیمی که چند سال از تهیه آن­ها گذشته است، به خوبی درک می­کنی که چرا سینمای ایالات متحده رو به انحطاط است.»