انجیل های من

کتاب­های انجیل­های من در واقع ترکیبی از دو متن به نام­های " شب باغ زیتون" و "انجیل به روایت پیلاطس" است. متن دوم در سال 2000 نوشته شده است، اما کتاب حاضر ابتدا در سال 2004 بدین صورت منتشر شده است. اریک امانوئل اشمیت نویسنده، نمایشنامه ­نویس و کارگردان معاصر و بسیار پرطرفدار فرانسوی است که قبل از نویسنده شدن، دکترای فلسفه­ اش را می­گیرد و چند سالی به تدریس فلسفه می­پردازد.

او اولین نوشته ­ی موفق­ اش را، که نمایشنامه ­ای به نام شب وولونی است، در سال 1991 می­نویسد و از همان ابتدا با تمجید منتقدان و مخاطبان مواجه می­شود. او همچنین طی سال­های گذشته برنده جوایز متعددی از جمله جایزه ادبی گنکور2010، شده است.

اریک امانوئل اشمیت در محیطی بیگانه با دین و مذهب بزرگ شده است و نویسندگی را در نوجوانی به نفع درس خواندن کنار گذاشته بود؛ اما طی دو اتفاق بزرگ و معنوی در زندگی­ اش، به نویسندگی و مخصوصاً نوشتن این اثر، ترغیب شده است. اتفاق اول سفر معنوی در دل بیابان بوده است و دومی خواندن یک ضرب انجیل­های چهارگانه.

متن اول کتاب به صورت داستانی کوتاه از زبان عیسی مسیح روایت می­شود که در واقع خودزندگی­نامه ­­ای داستانی از مسیح و روایت زندگی­اش از کودکی تا به صلیب کشیده شدنش است. متن دوم به صورت نمایشنامه­ نوشته شده است، اما بنابر دلایل تکنیکی بیشتر می­توان آن را اثری داستانی با استفاده از عناصر نمایشی دانست تا نمایشنامه ­ی صرف. داستان در متن دوم دقیقاً از انتهای شب باغ زیتون شروع می­شود و راوی آن پیلاطس (دانای کل) است اما متن گفته ­های او را شخصیت دیگر نمایش، یعنی سکستوس، مکتوب می­نویسد.

پیرنگ کلی داستان را نیز نامه­ نگاری­ های پیلاطس به برادرش در رُم تشکیل می­دهد. همانطور که خود اشمیت نیز در  پیشگفتار کتاب می­گوید، او نه تنها با نوشتن این­گونه کتاب­ها درصدد پاسخ دهی به سوالات فلسفی و مذهبی مخاطبانش نیست؛ بلکه به دنبال پررنگ تر کردن و بیشتر درگیر کردن ذهن خواننده با این مسائل است.

از اریک امانوئل اشمیت آثار داستانی بلند و کوتاه و همچنین نمایشنامه ­های متعددی در ایران به فارسی ترجمه و منتشر شده است که از جمله­ ی آن­ها می­توان به نمایشنامه­ های مهمان ناخوانده (نشر نی) و خُرده جنایت­های زناشویی (نشر قطره) و داستان­ سگ (نشر نیلوفر) اشاره کرد. ترجمه ­ی نمایش­نامه­ هایی نیز مانند مردگان بی کفن ­ودفن، خلوتکده و تیفوس از ژان پل سارتر نمونه­ هایی از آثار ترجمه شده توسط قاسم صنعوی است.

در بخش هایی از این کتاب می خوانیم:

«چند ساعت دیگر به سراغم خواهند آمد. هم ­اکنون آماده می­شوند. سربازان، سلاح هایشان را تمیز می­کنند پیک­ها در کوچه ­های تاریک پراکنده می­شوند تا قاضیان را به انجمن فراخوانند. نجار بر صلیبی که فردا خونم بر آن جاری می­شود دست نوازش می­کشد.»

 

«پیلاطس: سکستوس، هرگز به فکرت رسیده که پیشگویان از… عیسی سخن گفته باشند؟

سکستوس: (خنده­ کنان) جادوگر؟ نه، چه فکر غریبی. من در انتظار شاهی، سرداری، جهان­گشایی هستم، نه گدایی.»

 

«تنهایی، یگانه چیزی که به‌طور قطع در آن برابریم. یگانه چیزی که ما را از هم جدا می‌کند و نیز به یکدیگر نزدیک می‌کند.»